Kuźnia Obecnie jest nietypowym, jak na warunki województwa śląskiego, cichym i czystym miastem. Zajmuje 32 km2 powierzchni. Liczy 5.858 mieszkańców, leży nad rzeką Rudą, zewsząd otoczone jest lasami. Ale zacznijmy od samego początku. Pierwszą odnotowaną w dokumentach stałą osadą na terenie obecnego miasta było założone w 1641 r. osiedle hutnicze Segenberg. W ślad za nim powstawały w okolicy kolejne osady kuźnicze, hutnicze i smolarskie. W XVIII w. wraz z postępem technicznym zastąpiono przestarzałe i nieefektywne dymarki piecami fryszerskimi. Według spisu z 1747 r., wieś liczyła 274 mieszkańców i posiadała folwark. W tym samym roku wzniesiono figurę w. Jana Nepomucena. W 1791 r. następuje przejęcie zakładów hutniczych przez króla pruskiego. W 1803 r. uruchomiono pierwszą szkołę. W miejscowości oprócz fryszerki pracuje także gwoździarnia i młot parowy. Wzrasta też liczna mieszkańców, osiągając 765 osób w 1830, w tym 12 ewangelików i 16 żydów. W 1846 r. doprowadzono linię kolejową, co wpłynęło na dalszy rozwój miejscowości, mającej odtąd bezpośrednie połączenie z Kędzierzynem i Raciborzem. W 1845 r. Anton Magnus Schoenawa uruchomił własną hutę, nazywając ją Hoffnungshütte, w której to w 1893 r. oddano do użytku nowoczesną jak na owe czasy odlewnię żeliwa. Liczba mieszkańców przekroczyła 1000 w Kuźni i 650 w byłym folwarku, tzw. Nowej Kuźni. W 1907 r. przestawiono profil huty na produkty przeznaczone dla kolejnictwa. Zakład rozbudowano podczas II wojny światowej, zmieniając nazwę na Schondorff Hegenscheidt-Werke, podjęto produkcję części dla lotnictwa. Rozbudowy nie ukończono ze względu na zbliżający się front. 29 stycznia 1945 r. Kuźnia Raciborska została zajęta przez Armię Czerwoną, a następnie przekazana polskiej administracji. Wkrótce ponownie uruchomiono produkcję, podtrzymując tradycje przemysłu metalowego i maszynowego. Zakładom, uruchomionym w 1946, nadano nazwę Fabryka Wyrobów Metalowych „Rafo” (obecnie: „Rafamet”). Rok później otwarto szkołę zawodową. 6 kwietnia 1945 Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego utworzyło Centralne Obozy Pracy. Obóz pracy nr 122 powstał w Kuźni Raciborskiej[4]. W 1955 r. Kuźnia Raciborska otrzymuje status osiedla typu miejskiego, a w 1967 r. – prawa miejskie. W latach 1962–1990 działał w Kuźni Raciborskiej 11 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej.